این نقشی است که فریدا کلهو  بعد از سقط جنینش از خود میکشد. در حالی که مغموم بر روی تخته بیمارستان دراز کشیده ، قطره ای   اشک از چشمش سرازیر است   . تخت بیمارستان زیر کمرش آغشته از خون است . حلزون بالا سرش نمادی از وحشت آروم از دست دادن بچه است. در کنار آن نوزادش است، دستگاه در سمت چپ پایین نمادی از  پزشک ماشینی و بی احساس  است گل بنفش هدیه شوهرش دیگو . لگن و برش کناری آناتومی پایین تنه زن، اشاره به بدن صدمه دیده اش بعد  از تصادف  را دارد.